خروش در برابر چکمه های اشغال؛ قیام خاموش سوریه

به گزارش مشرق ، با وجود افزایش اعتراضات عربی و بین المللی نسبت به حملات اسرائیل به جنوب سوریه و تلاش این رژیم برای تحمیل واقعیتی جدید با استفاده از قدرت نظامی، این اعتراض ها به اقدام عملی یا فشار بر رژیم اشغالگر منتهی نمی شود.

در همین حال، دولت تازه کار سوریه که تا همین اواخر سکوت پیشه کرده بود، اکنون تنها به هشدار و صدور بیانیه بسنده می کند، در حالی که برخی تحلیلگران معتقدند گزینه های دمشق محدود است، برخی نیز معتقدند که شورشیان حاکم بر دمشق اراده ای برای مقابله با اشغالگری ندارند.

دراین میان مقاومت مردمی واقع بینانه ترین گزینه برای مقابله با تجاوزات اسرائیل به شمار می رود، مشابه آنچه دو روز پیش رخ داد؛ زمانی که یک یگان نظامی اسرائیلی قصد نفوذ به روستای کویا در غرب درعا را داشت، اما با مقاومت مردمی روبه رو شد.

پس از ناکامی در نفوذ زمینی، ارتش اشغالگر حملات هوایی گسترده ای را علیه روستا ترتیب داد که به یک کشتار جمعی منجر شد. در این حمله، چندین غیرنظامی از جمله زنان و کودکان جان باختند. شدت بمباران موجب موجی از آوارگی ساکنان منطقه شد و خانواده های بسیاری مجبور به ترک خانه های خود شدند.

در این میان در ماه های اخیر، جنوب سوریه شاهد شکل گیری و تقویت مقاومت مردمی در برابر اشغالگری اسرائیل بوده است. با وجود عدم تمایل دولت جدید سوریه برای مقابله مستقیم با اسرائیل، مردم محلی این مناطق با اقدامات متعددی نشان داده اند که آماده دفاع از سرزمین خود هستند.

یکی از نمونه های بارز این مقاومت، تشکیل گروهی به نام «مقاومت سوریه» است که در بیانیه ای اعلام کرده اند: «اجازه نمی دهیم اسرائیل سرزمین ما را اشغال کند و ما با کمین های دقیق و حملات غافلگیرانه مراقب شما و گروه های الجولانی خواهیم بود.»

این گروه اخیراً مسئولیت حمله به نیروهای اشغالگر در حومه قنیطره را بر عهده گرفته است. این اولین باری است که پس از تهاجم اسرائیل به خاک سوریه، نیروهای اشغالگر مورد حمله قرار می گیرند.

علاوه بر اقدامات مسلحانه، تظاهرات گسترده ای نیز در شهرها و روستاهای جنوب سوریه علیه اشغالگری اسرائیل برگزار شده است. معترضان با شعار «اسرائیل از سوریه بیرون برو» خواستار خروج کامل نیروهای اشغالگر از جنوب کشور شدند.

در روستای «المعلقه»، اهالی با رد کمک های غذایی ارتش اشغالگر اسرائیل، از نظامیان اسرائیلی خواستند هرچه سریع تر خاک سوریه را ترک کنند.

دولت شورشیان سوریه و هم پیمانان عربی آن تلاش کرده اند مسیر دیپلماتیک و شورای امنیت را برای جلوگیری از اشغالگری بپیمایند؛ از این رو در جلسه ای که سه شنبه گذشته در شورای امنیت برگزار شد و از آن به عنوان نشستی «طوفانی» یاد می شود، اکثریت اعضای شورا از اسرائیل خواستند تا به حاکمیت سوریه و تمامیت ارضی آن احترام بگذارد و به منطقه حائل که طبق توافقی 50 ساله تعیین شده بود، بازگردد؛ توافقی که تل آویو پس از سقوط دولت بشار اسد در هشتم دسامبر گذشته (18 آذر 1403) آن را نقض کرد.

سه کشور عضو دائم شورای امنیت یعنی فرانسه، چین و روسیه، تجاوزات مستمر اسرائیل به سوریه را محکوم کرده و خواستار خروج فوری اسرائیل از مناطق اشغالی جدید شدند.

این موضع می تواند فشار بر تل آویو را افزایش دهد، اما واقعیت امر این است که فشار دیپلماتیک در عمل مانعی بر سر راه توسعه طلبی اسرائیل در سوریه نخواهد بود؛ به ویژه اینکه تل آویو، حمایت تمام قد واشنگتن را در کنار خود دارد.

نکته قابل توجه در این نکته است: اسرائیل از آن رو دست به اشغالگری در جنوب سوریه زده که به زعم خود گمان می کرد هیچ مقاومتی پس از سقوط دولت بشار اسد در جنوب سوریه مانع کارش نخواهد شد و اکنون از اتفاقات روستای «کویا» و چند رخ داد مشابه در هفته های گذشته در جنوب سوریه شگفت زده شده است.

از این رو فرماندهی منطقه شمالی ارتش اسرائیل روز چهارشنبه نشستی برای ارزیابی وضعیت برگزار کرد. رژیم اشغالگر تحولات اخیر را «خطرناک ترین حادثه» در جولان اشغالی از زمان سقوط دولت بشار اسد و تسلط ارتش اسرائیل بر برخی مناطق آن سوی مرزهای بلندی های جولان توصیف کرده است.

عبدالله الأسعد، تحلیلگر مسائل نظامی، در گفت وگو با وبگاه العربی الجدید تأکید کرد که «دو گزینه رسمی و مردمی» برای مقابله با تجاوزات اسرائیل وجود دارد که اکنون عمق جغرافیای سوریه را هدف قرار داده است.

وی اظهار داشت: «دولت سوریه در حال حاضر از مسیر دیپلماتیک و مراجعه به شورای امنیت و سازمان های بین المللی برای متوقف کردن حملات اسرائیل استفاده می کند.»

او این گزینه را به شدت ناکافی دانست و تأکید کرد که دولت حاکم بر دمشق باید «دست مردم سوریه را برای مقاومت در برابر تجاوزات اسرائیل باز بگذارد.»

الأسعد افزود: «مردم درعا زمین های خود را به اسرائیل واگذار نخواهند کرد و آماده اند تا مقاومتی گسترده برای حفظ سرزمین هایشان تشکیل دهند».

او گفت: «آنها سلاح و انگیزه لازم برای مقابله با نیروهای اسرائیلی را دارند.»

به باور کارشناسان، گزینه «مقاومت مردمی» در شرایط کنونی «واقع بینانه تر» از گذشته به نظر می رسد، به ویژه با توجه به «افزایش نارضایتی عمومی در درعا و مناطق اطراف آن» در پی تجاوزات اسرائیل به سوریه. این مقاومت، در صورت برخورداری از حمایت داخلی، می تواند به یک «نیروی بازدارنده مؤثر» در برابر تلاش های اسرائیل برای گسترش نفوذ و تحمیل واقعیت جدید در مناطق اشغالی تبدیل شود.

افزون بر این، مقاومت مردمی می تواند به عنوان «ابزاری برای اعمال فشار بر جامعه جهانی» جهت مهار تجاوزات اسرائیل عمل کند